فراغت را ميتوان مهمـــــترين و دلپذيرترين اوقات انسانها دانست. اين اوقات براي مومنين لحظه هاي نيايش با معبود، براي عالمان دقايق تفکر و تامل و براي هنرمندان زمان ساختن و ابداع و اختراع است در عين حال براي عده اي نيز اين اوقات فراغت ملا ل آورين ترين و خستگي ترين لحظه هاست. اوقات فراغت به عنوان يك پديده فرهنگي، اجتماعي كه در ابعاد مختلف اقتصادي، سياسي و غيره مؤثر است موضوع مشترك بين مقام اقشار جامعه است. ويژگيهاي نهفته در اوقات فراغت عاملي است كه از يك سو مورد توجه و عنايت دستاندركاران تعليم و تربيــت و مسئولان امور فرهنگي و از طرف ديگر روانشناسان و جامعهشناسان قرار ميگيرد به طوري كه بسياري از كارشناسان معتقدند اوقات فراغت آيينه تمام نماي فرهنگ يك جامعه است. به اين معنا كه چگونگي گذراندن اوقات فراغت افراد يك جامعه تا حد زيادي معرف ويژگيهاي فرهنگ آن جامعه است و از اين نظرگاه كوشش براي شناسايي و چگونگي گذراندن اوقات فراغت در يك جامعه يا يك گروه اجتماعي حائز اهميت و اعجاز ويژهاي است كه قرآن كريم ميفرمايد: «فاذا فرغت فانصب و الي ربك فارغب».
براساس تحقيقات انجام شده در برخي کشورهايدر حال توسعه، مشکلات عمده گذران اوقات فراغت، نداشتن امکانات سالم تفريحي، عدم آگاهي، نداشتن برنامه صحيح و اصولي و همچنين اجـراي سياستهاي نامناسب فرهنگي و اقتصادي و اجتماعي مي باشد که موجب انحراف نوجوانان و جوانان و کشيده شدن آنان به سوي تفريحات ناسالم است. پژوهش هاي انجام شده در ايران نيز حاکي از اين مطلب است که بسياري از معضلا ت اخلا قي و فرهنگي در بين نوجوانان و جوانان، موازي کاري ارگانها و سازمان هاي ذي ربط و فقدان برنامه ريزي صحيح جهت گذران اوقات فراغت در بين آنان بوده است.